معرفی و مقایسه چند روش کاوش در انفجار سنگ
محصولات مرتبط: سیستم انفجار سنگ CO2
حفاری سنگ به طور کلی روش انفجار را اتخاذ می کند. با توجه به وضعیت اتاق، آن را به انفجار حفاری و انفجار غار تقسیم می شود. به عنوان مثال، در پروژه های حفاظت از آب و برق آبی، با توجه به اجسام مختلف انفجار، معمولاً انفجار به دو دسته انفجار باز، انفجار غار زیرزمینی، انفجار زیر آب، انفجار سنگ پلاگ، ساخت سد جهت انفجار، انفجار سد و غیره تقسیم می شود.
انفجار حفاری با توجه به اندازه سوراخ و عمق گمانه به دو دسته سوراخ‌های کم عمق و انفجار سوراخ عمیق تقسیم می‌شود. انفجار حفاری با قطر سوراخ کمتر از 75 میلی متر و عمق کمتر از 5 متر، انفجار حفره کم عمق نامیده می شود. روش انفجار حفره کم عمق می تواند به طور مساوی محیط را خرد کند، به تجهیزات حفاری پیچیده نیاز ندارد، کارکرد آن ساده است، می تواند با شرایط مختلف زمین سازگار شود و کنترل شکل و مشخصات سطح گودبرداری آسان است. این عمدتا در حفاری مهندسی زیرزمینی، استخراج مواد با اندازه کوچک و متوسط، و حفاری لایه ای پایه های سازه های هیدرولیک استفاده می شود. با این حال، روش انفجار حفره کم عمق حجم کار حفاری زیادی دارد و حجم هر سوراخ انفجار زیاد نیست، بنابراین بهره‌وری پایین است. انفجار حفاری با قطر سوراخ بیشتر از 75 میلی متر و عمق سوراخ بیشتر از 5 متر، انفجار عمیق سوراخ نامیده می شود. پس از انفجار مقدار معینی سنگ بزرگ تولید می شود که معمولاً نیاز به انفجار ثانویه دارد. روش انفجار حفره عمیق عموماً برای سنگهای درجه VVII تا چهاردهم مناسب است. روش انفجار سوراخ عمیق روش اصلی برای حفاری گودال پی بزرگ و استخراج معادن بزرگ است. در مقایسه با انفجار سوراخ کم عمق، حجم کار حفاری در واحد حجم سنگ کوچکتر است، واحد مصرف دارو کم است، بهره وری نیروی کار"بالا، و فرآیند عملیات انفجار و سازمان کار را می توان ساده کرد. نقطه ضعف این است که تجهیزات حفاری پیچیده و هزینه تجهیزات بالا است. پارامترهای اصلی انفجار سوراخ عمیق عبارتند از: ارتفاع پله H، قطر گمانه d، خط مقاومت شاسی Wd، فاصله سوراخ انفجار a و فاصله ردیف b، بیش از عمق حفاری △H، عمق گمانه L، طول اتصال L1 و شارژ تک سوراخ Q و غیره
انفجار حفاری باید یک شکل پله ای ایجاد کند تا سوراخ های انفجار را به طور معقول مرتب کند و از سطح هوای طبیعی استفاده کامل کند یا سطوح بازتر ایجاد کند. سوراخ های انفجار باید عمود بر لایه سنگ یا سطح درز باشند و نباید از شکاف هایی که به زمین نفوذ می کنند عبور کنند.
1. انفجار پیش شکافی عبارت است از حفاری یک ردیف از سوراخ های انفجاری پیش از شکاف در امتداد خط کانتور حفاری طراحی شده و انفجار قبل از انفجار قسمت اصلی گودبرداری، به طوری که ترکی به دست آید که در امتداد خط کانتور گودبرداری طراحی شده نفوذ کند. و سپس قسمت اصلی حفاری را در زیر سپر ترک منفجر کنید تا از انتشار ارتعاش انفجار به توده سنگ خارج از کانتور حفاری جلوگیری یا تضعیف شود. زاویه سوراخ انفجاری پیش از شکاف باید با شیب کانتور حفاری مطابقت داشته باشد و توصیه می شود که در یک زمان به عمق طراحی شده حفاری شود.
2. انفجار صاف عبارت است از حفر یک ردیف سوراخ های صاف در امتداد خط کانتور حفاری طراحی شده و سپس انفجار منطقه اصلی حفاری. سپس سوراخ های صاف انفجار را روی خط کانتور حفاری طراحی شده منفجر کنید تا حذف شود"لایه انفجار صاف"به عنوان لایه محافظ سنگ اطراف، به طوری که یک دیوار حفاری مسطح به دست آید. برای پی سد و حفاری شیب، اثر حفاری انفجار قبل از شکاف و انفجار صاف مشابه است. انفجار صاف اغلب برای حفاری غار زیرزمینی انتخاب می شود. برای غارهای زیرزمینی در مناطق با تنش زیاد زمین و حفاری توده سنگ در شرایط محدودیت شدید، انفجار صاف اثر بهتری دارد.
3.
انفجار غار که به عنوان انفجار بزرگ نیز شناخته می شود، به شارژ و انفجار در یک غار حفاری با طراحی خاص اشاره دارد. غارها توسط تونل ها یا شفت های مسطح به هم متصل می شوند و تونل ها یا شفت های مسطح پس از شارژ مسدود می شوند. انفجار غار دارای حجم انفجار زیاد در یک زمان و راندمان بالا در انفجار است. برای پروژه هایی با حجم حفاری بزرگ و متمرکز و نیازهای زمانی کم مناسب است. از آن برای ساخت سد انفجار جهت دار (رهگیری انفجار جهتی) و استخراج منطقه ذخیره ثانویه سد روبه رو استفاده می شود. می‌توان آن را به دو دسته شل‌کننده، انفجار پرتابی و انفجار جهتی تقسیم کرد.
